Naar de Edelare-berg
Geleid door Omer Wattez is mijn eerste bestemming Edelare-berg. Daar waar Omer Wattez uitweidt over de kerk van Kerselare, die ik evenwel nu ook bezocht heb, is de kapel Onze-Lieve-Vrouw van Edelare de plek waar ik als eerste in deze reis halt hou. Wie in deze streek woont, kent de kapel als geen ander. Opgetrokken in 1963 na een brand die de vorige kapel gehad verwoest, zorgde deze bijzondere constructie meteen voor aandacht, om het woord ophef niet te gebruiken. Jaren reed ik voorbij deze kapel die ik vooral herkende aan de gele steunpilaren die sedert 2012 het dak stutten en achteraf gezien overbodig waren. Eind 2019 werden ze verwijderd. De kapel staat er nog steeds en naar ik kon zien, wordt ze intensief gebruikt. De gele stutten werden per opbod verkocht aan een bouwfirma wat lokaal voor de nodige meewarigheid zorgde over het infrastructuurbeleid van de stad.
De kapel werd ontworpen in de gekende brutalistische stijl door architect Juliaan Lampens. De kapel is opgedragen aan Onze-Lieve-Vrouw als gevolg van een beeldje “de Zoute Lieve Vrouw” dat de pastoor van Volkegem in 1441 aan zijn deur plaatste. Het beeldje verhuist bij zijn dood naar Edelare en er wordt een klein kapelletje voor gebouwd. De eerste kapel is een feit. Er zouden nog drie volgen. Andere historische, religieuze en toeristische weetjes over de kapel zijn rijkelijk gezaaid over het internet. Hieronder enkele:
- Stad Oudenaarde over de kapel
- Kerknet over de kapel
(hier kom je meer te weten over de krokodil in de kerk) - Vlaanderen over de kapel
- Beheersplan van de kapel
Tijdens mijn bezoek aan de kapel is er een fotoshoot bezig. De aantrekkingskracht van Lampens architectuur is blijkbaar tijdloos.
In de tuin achter de kapel is er eindelijk wat rust. De hele tocht naar Edelare-berg was het druk. Auto’s en vrachtwagens moesten dringend ergens zijn en hadden weinig begrip voor een motorfiets die aan 50km/u over de N9 tufte. Het verkeersbord C43 met daarop de snelheidsbeperking 70 wordt toch als een doel gezien waartegen men moet rijden, dan wel als een bovengrens.
Ik neem het boek uit mijn tas en lees terplekke wat Wattez te vertellen heeft over Edelare. Toch een andere ervaring dan thuis in de zetel. Die man moet hier dus ook voorbij gekomen zijn.